Ze wstępu inż. Krzysztofa Barbarskiego, prezesa Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie:

"Przez wiele lat rtm. Tadeusz Bączkowski dość często odwiedzał siedzibę Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. Lekko zgarbiony, cichy i raczej małomówny, przychodził z wizytą do swojego młodszego kolegi z 9. Pułku Ułanów, wówczas prezesa Instytutu, rtm. Ryszarda Dembińskiego. Łączyła ich praca w Kole Pułkowym i, jak się później okazało, wspólna służba w 1. Dywizji Pancernej.
     Jakkolwiek jednak Pan Tadeusz lubił wspominać rodzinne Brzeżany, Ostróg nad Horyniem i swą służbę w 19. Pułku Ułanów, rzadziej służbę w brytyjskich wojskach w Afryce Zachodniej, to właściwie wcale nie mówił o okresie służby w 1. Dywizji Pancernej. Jako właściciel drukarni często drukował ulotki, zaproszenia i wizytówki dla Instytutu. Widziało się go, lecz rzadko miało się okazję go słyszeć. Po prostu pojawiał się, załatwiał swoje sprawy i szedł dalej. Elegancko ubrany, skromny, niezmiennie uprzejmy. I takim pozostaje w mojej pamięci.
       Tym bardziej więc te krótkie wspomnienia, które rtm. Bączkowski nagrał pod koniec życia, stanowią ciekawy przyczynek do głębszego poznania człowieka, którego przez lata widywałem w naszym Instytucie, człowieka oddanego polskiej kawalerii i straconym kresom południowo-wschodnim".

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Rtm. Tadeusz BĄCZKOWSKI urodził się 26 października 1913 r. w Brzeżanach na Podolu. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, rocznik 1934 - 1936, oficerem 19. Pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu nad Horyniem. Do 1939 roku był dowódcą plutonu Pułku. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Walczył pod Mokrą. 11 października 1939 roku przekroczył wraz z oddziałem granicę węgierską. Uciekł z internowania i przez Jugosławię dostał się do Francji do 3. Dywizji Piechoty. Po kapitulacji Francji przedostał się do Anglii Od 1941 roku był w Oddziale Rozpoznawczym 3. Dywizji I Brygady Kadrowej w Edzel, w latach 1941 - 1943 jako dowódca plutonu służył w 2. Batalionie R.R.W.A.F.F. w Sierra Leone. W sierpniu 1943 roku wrócił do Anglii. Zostaje oficerem łącznikowym w Sztabie 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka. . W latach 1944 - 1945 walczył w kampanii na kontynencie. Lądowanie w Cean, Holandia, Niemcy. Od 1947 roku, po demobilizacji pozostaje na emigracji w Anglii.  Tutaj ukończył kurs handlu zagranicznego i przez kilka lat pracował w Londyńskim  City. W latach 50. ub. wieku założył firmę drukarską, którą prowadził przez  40 lat - do 1996 r. Na emigracji brał czynny udział w pracach Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii i Artylerii Konnej, kołach pułkowych (9. Pułku Ułanów Małopolskich, 2. Pułku Legionów i innych). Był członkiem Stowarzyszenia Rodzina 19. Pułku Ułanów Wołyńskich i Rady Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej. Wielokrotnie uczestniczył w Zjazdach Kawalerzystów II RP w Grudziądzu i uroczystościach rocznicowych w Mokrej. Zmarł w Londynie 21 stycznia 2015 roku. Pochowany  został 5 marca 2015 r.  w rodzinnym grobowcu w Podkowie Leśnej.

Fotografia ze zbiorów  Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej.