Antoni ŁAPATA urodził się 15 listopada 1900 r. w Lasówce Delestowskiej, woj. krakowskie. Był uczestnikiem wojny polsko – bolszewickiej 1919 – 1920 r. Służył w oddziale sztabowym 9. Pułku Ułanów Małopolskich, następnie w 1925 r. jako plutonowy w 5. Pułku Strzelców Konnych. Od 1928 r. wachmistrz, a od 1933 roku starszy wachmistrz w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W SPRKaw. w latach 1928 – 1932 był zastępcą dowódcy 2.szwadronu szkolnego, a w latach 1932 – 1939 szefem 2. szwadronu szkolnego. Do września 1939 roku mieszkał w Grudziądzu z całą rodziną: żoną Julią, dwoma synami Romanem i Zdzisławem oraz córką Danutą.

Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po kapitulacji działał w konspiracji w Związku Walki Zbrojnej i AK w Szczucinie. Aresztowany przez gestapo 10 lipca 1941 roku zostaje osadzony w Tarnowie. Od 14 kwietnia 1942 roku do 12 marca 1943 r. więziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, nr obozowy 29 612. Od 12 marca 1943 roku w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Wraz z kilkuset więźniami wyprowadzony w kwietniu 1945 roku „marszem śmierci” z Buchenwaldu przez Flossenburg, gdzie 11 maja 1945 roku umiera na tyfus w lazarecie. Dwa dni wcześniej, 9 maja 1945 r., Flossenburg wyzwalają Amerykanie. Umiera więc, jako wolny żołnierz polski, na obcej ziemi.