Uroczystości rozpoczęto Mszą Św. w pięknym kościele parafialnym  w  Kościeszkach, podczas której poświęcono sztandar szkoły. Następnie  najbliższa Rodzina Pułkownika, goście zaproszeni, młodzież, nauczyciele, rodzice i wielu mieszkańców gminy Jeziora Wielkie złożyli wieńce i kwiaty na grobie Pułkownika i Jego Matki.
       Dalsze uroczystości odbywały się przy szkole w Rzeszynku, w obecności Kompanii Honorowej WP, Orkiestry Reprezentacyjnej Garnizonu Toruń i licznie zgromadzonych mieszkańców. Akt nadania szkole imienia  płk. Stanisława Wyskota - Zakrzewskiego przekazano Pani Wiesławie Maciejewskiej, dyrektorce szkoły. Młodzieży wręczono poświęcony sztandar, a  na murach szkoły  odsłonięto pamiątkową tablicę upamiętniającą ten szczególny dzień.



      Pan Zygmunt Zakrzewski, jeden z synów Pułkownika, przedstawił sylwetkę Ojca, Jego szlak bojowy i dokonania. Następnie wraz z  bratem Janem i wnukiem Stasiem przekazali szkole cenne pamiątki po Ojcu.
      Uroczystość ta była okazją do złożenia gratulacji i życzeń tej pięknej szkole, która wraz z przyjęciem imienia Bohaterskiego Pułkownika - przyjęła także zobowiązanie, aby Patron był inspiracją dla wszystkich do uzyskiwania coraz lepszych wyników w nauce, w pracy na rzecz szkoły i społeczności lokalnej.
    Święto szkoły uświetniły występy Orkiestry Reprezentacyjnej Garnizonu Toruń. Uczniowie szkoły zaprezentowali piękny program okolicznościowy.

SŁOWO O PATRONIE

   Stanisław Wyskota - Zakrzewski urodził się 1 marca 1902 roku w Rybitwach koło Pakości. Ojciec Jego - Zygmunt był w 1919 roku pierwszym polskim starostą w Strzelnie, profesorem Uniwersytetu w Poznaniu. Matka Emilia z d. Jażdżewska była założycielką Kółka Włościanek w Kościeszkach.
   W 1904 roku Emilia i Zygmunt Zakrzewscy kupili majątek w Mirosławicach i zamieszkali tam wraz z dziećmi. Wychowywano je w duchu miłości do Ojczyzny. Stanisław mając 16 lat wstąpił do Ochotniczych Oddziałów Powstańczych, a rok później brał udział w walkach o Strzelno.   W 1920 roku brał udział w kampanii 1920 roku. Dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości. Przeznaczeniem Jego stała się służba wojskowa. Był oficerem w  17. Pułku Ułanów Wielkopolskich, w 1934 roku awansował do stopnia rotmistrza, ukończył kurs oficerów sztabowych w Rembertowie i przed wybuchem II wojny światowj przeniesiony został do 13. Pułku Ułanów Wileńskich, ( m.p. Nowa Wiilejka),  w którym dowodził 2. szwadronem. Z tym Pułkiem wyszedł na front. 24 września  1939 r. walczył bohatersko pod Suchowolą. 27 września dostał się do niewoli niemieckiej. Uciekł następnego dnia, by po wielu trudach przez Karpaty, Czechy i Węgry  10 marca 1940 roku zameldować się w Paryżu u gen. Władysława Sikorskiego.
   Zostaje zastępcą dowódcy Dywizjonu (później Pułku) Ułanów Karpackich i w sierpniu 1941 roku wraz z całą brygadą, pod dowództwem gen. Stanisława Kopańskiego, pułk zostaje przetransportowany do Tobruku. Tam  w ciężkich walkach zostaje ranny. w 1942 roku bierze udział w obronie delty Nilu. Jesienią tego roku jedzie do Iraku do armii gen. Władysława Andersa. 25  stycznia 1944 roku zostaje dowódcą Pułku Ułanów Karpackich. To czas heroicznej i bohaterskiej walki Pułku. Monte Cassino, Ankona (otrzymuje od mieszkańców tytuł honorowego obywatela tego miasta), Pesaro i  Bolonia. Za walki w Pustyni Zachodniej, Egipcie i  we Włoszech pułk odznaczony został Krzyżem Wojennym Virtuti Militari  na sztandar.
   Po wojnie, do 25 lipca 1946 roku, zostaje z Pułkiem we Włoszech, a następnie przybywa do Wielkiej Brytanii i po demobilizacji pułku ze swoimi żołnierzami dzieli los tułacza - emigranta. Pracuje w różnych zawodach, maluje i wystawia swoje prace, także w Londynie. Zbiera materiały do książek o Pułku Ułanów Karpackich i 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Działa w wielu emigracyjnych związkach wojskowych. Jest założycielem i prezesem Towarzystwa  Angielsko - Polskiego w Grimsby, członkiem Rady Związku Byłych Żołnierzy Samodzielnej Brygady Karpackiej i wielu innych organizacji emigracyjnych. Odznaczony został m. in.: Krzyżem Wojennych Orderu Virtuti Militari V kl., Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta,  a także wieloma odznaczeniami brytyjskimi.
   Płk Stanisław Wyskota - Zakrzewski zmarł w Grimsby 8 stycznia 1986 roku. Po śmierci wrócił do swojej ukochanej Ojczyzny. Zgodnie z Jego wolą urnę z prochami złożono w grobie matki Emilii na cmentarzu przy kościele w rodzinnych Kościeszkach. Na pogrzeb swojego dowódcy, który odbył się 5 lipca 1986 roku,  przybyło 40  ułanów  karpackich z całego niemal świata.
                                                                                     (Korzystałam z artykułu Pawła Lachowicza)
  
   Karola Skowrońska